Stabat Mater: populair, maar niet oppervlakkig

Henk van Zonneveld: hoogtepunt uit de Barok

Van onze redacteur Grytsje Anna Pietersma

14-02-15

"Het Stabat Mater van Pergolesi is één van de hoogtepunten uit de Barok", vertelt Henk van Zonneveld. "Als je de Latijnse tekst goed volgt dan ga je mee in de emotie van de Maagd Maria, de moeder van Jezus, die haar zoon ziet lijden." Een prachtig concert in de aanloop naar Pasen.

Favoriet van Bach

Alle muziek uit de 17e en 18e eeuw is favoriet bij organist Henk van Zonneveld. Maar als hij moet kiezen steekt Bach daar met kop en schouders boven uit. “Bach heeft bij mij altijd een streepje voor.” En laat Bach nu eens bijzonder te spreken zijn over Pergolesi’s Stabat Mater, het stuk dat Henk van Zonneveld in de Edesche Concertzaal opvoert. "Het is een populair stuk, maar zeker niet oppervlakkig."

Wat doet de muziek?

Samen met Marjon Strijk (sopraan), Gabriëlle Nijhuis (alt), Sahara Haynes (violone) staat Van Zonneveld als continuo-speler op het podium van de Edesche Concertzaal. Voor hem geen plekje hoog boven het publiek, maar gezellig op het podium met zijn kistorgel. "Het kistorgel waar ik op speel is gemakkelijk mee te nemen en is op goede stemming voor het Stabat Mater", legt Van Zonneveld uit. "Zo kan iedereen mij zien en ik kan tegelijk peilen wat de muziek met het publiek doet."

Minst opvallende rol

Op het kistorgel speelt de organist de basso-continuo partij, ook afgekort als continuo. Een begeleidende rol, waar Van Zonneveld zich helemaal in kan vinden. "Continuo vind ik het leukst, al is dat eigenlijk de minst opvallende rol. Deze partij staat vaak niet eens aangegeven, dus het is veel improviseren. Dat vind ik eigenlijk wel het leukste ja, al vond ik improviseren vroeger maar niks. Maar het allerleukste van het continuo spelen is de gezelligheid. Je speelt samen, je kunt op elkaar reageren."

Orgel op het podium

Orgelspelen doet Henk van Zonneveld al van jongsaf aan. "Eerst was het een hobby, toen was het mijn enige hobby en op een gegeven moment was dat alles wat ik deed: orgel spelen." Een plaatsje op het podium, zoals bij het concert in de Edesche Concertzaal heeft als voordeel dat hij contact heeft met het publiek. "Tijdens een concert gebeurt er natuurlijk wel eens wat, je gaat wel eens de fout in. Maar het is live, dus je kan het niet meer veranderen. Maar als je dan een maat verder er weer inzit, glimlach je nog maar eens vriendelijk naar het publiek en ga je door."

Tot tranen toe roeren

"Je maakt het wel eens mee dat je het publiek zo weet te ontroeren, of dat je zelf erg geëmotioneerd raakt door muziek. Dat is natuurlijk heel mooi, maar het gebeurt niet altijd. Het is niet dat ik denk, die mensen daar op de eerste rij wil ik tot tranen toe ontroeren. Maar je hoopt wel dat het publiek na zo’n concert anders naar huis gaat. Het is geen zakelijk gebeuren, zomaar een paar nootjes spelen. Als het dat is, dan komt het publiek niet terug."

---