Hayo Boerema: "Het orgel heeft iets grenzeloos"

Lees alles over wat Hayo Boerema zo aantrekt in het kerkorgel

Van onze redacteur Jan-Willem van Ree

20-06-19

Als kind voelde Hayo Boerema zich al aangetrokken tot het orgel. "Het had iets spannends, dat geluid dat van achteruit de kerk kwam", vertelt hij. "Je zag niets, maar hoorde des te meer. De meeste indruk maakte het wanneer het orgel helemaal los ging. Het geweld dat er dan uit kwam was imponerend, bijna angstaanjagend."

Kick

Hoewel het orgel geen geheimen meer kent voor Hayo Boerema, is de fascinatie voor het instrument gebleven. "Het orgel heeft iets grenzeloos", vertelt hij enthousiast. "Je kunt er enorm laag op spelen, maar ook heel hoog, heel hard of juist heel zacht. Het is alsof er geen beperking op zit. Bij een piccolo is dat wel anders. Dat je zo'n enorm instrument als het orgel in je eentje kunt bedienen geeft mij nog altijd een kick."

Marie-Claire Alain

Anders dan je misschien zou verwachten begon de liefde voor het orgel niet in de kerk, maar bij een schoolvriendje thuis. "Daar stond een harmonium. Als ik uit school bij hem speelde, zat ik er altijd op te pielen. Omdat zijn ouders verder niets met het harmonium deden, kreeg ik het van hen en stond het op een gegeven moment bij ons in huis. Dat was het begin van een voortdurende bevlogenheid, die niet meer is opgehouden." Bij een bevlieging horen ook idolen. "Andere kinderen spaarden geld om de nieuwste pop-singletjes te kopen, maar ik kocht van mijn spaargeld de Bach-opnames van de legendarische organiste Marie-Claire Alain. Ik was er zo weg van dat ik zelfs een poster van haar op mijn kamer had hangen."

Turkse bakker

Na de ene stap volgde de andere. De orgelklas van de lokale muziekschool stoomde hem klaar voor het conservatorium. Met zijn keuze voor het Koninklijk Conservatorium in Den Haag zette Hayo gelijk hoog in. "Het was een grote stap. Sowieso persoonlijk. Tot die tijd had ik altijd in Groningen gewoond en kwam nu als groentje in de grote stad terecht. Alleen al het fenomeen 'Turkse bakker' was volkomen nieuw voor mij", lacht hij. Al snel vond Hayo zijn draai en genoot met volle teugen van wat het conservatorium en de stad hem te bieden hadden. "Het grote voordeel was dat als je iets wilde, de school ervoor zorgde dat je dat ook kon doen. Naast orgel en kerkmuziek studeerde ik piano, improvisatie en zang. Ik wilde goed beslagen ten ijs komen. Dat ik dit allemaal tegelijk kon doen, zie ik nog altijd als een enorme luxe."

Rotterdamse Laurenskerk

Na zijn studie maakte Hayo's loopbaan een enorme ontwikkeling door. Hij won belangrijke prijzen op improvisatieconcoursen in Wenen en Neurenberg, het Internationaal Orgelconcours Nijmegen en het Internationaal Orgelconcours Kotka. "Het mooie van mijn baan in de Laurenskerk is dat al mijn professies er samenkomen. Op zondag speel ik er drie kerkdiensten. Samen met Wiecher Mandemaker van de Laurenscantorij ben ik verantwoordelijk voor de kerkmuziek. Omdat er veel ruimte is voor eigen inbreng, kunnen we de meest uiteenlopende dingen doen: cantatediensten, concerten, evensongs."

Eric Vloeimans

Naast zijn werk als kerkmusicus heeft Hayo een druk leven als concertorganist. Daarin neemt het Marcussen-orgel van de Laurenskerk een prominente plek in. Maar Hayo is ook vaak buiten Rotterdam te vinden en werkt even graag samen met musici uit de klassieke-muziekwereld als de jazzscene. Een van die succesvolle samenwerkingen is die met jazztrompettist Eric Vloeimans. "Eric snapt heel goed hoe hij de klank van zijn trompet moet mengen met die van het orgel." Als doorgewinterde improvisatoren voelen ze elkaar feilloos aan. "Waar we altijd op azen zijn die momenten, waarop een van ons geïnspireerd raakt en we afwijken van de vooraf gemaakte afspraken. Dat geeft een sfeer waarin alles wat er gebeurt spannend is!"

---